قرآن را داریم. در طاقچه های خانه مان. در سفره ی عقد. در عید نوروز و سفره ی هفت سین. ممکن هم هست بخوانیم. ماه رمضان. قبل از اذان. بعد از نماز. ممکن هم هست که نخوانیم و فقط داشته باشیمش. همه ی این ها خوب، اما این همان قرآنی نیست که انی تارک فیکم الثقلین .... به آن اشاره می کند. بلکه آن در تک تک کلمات و عبارات و داستان های آن است که باز هرچه تلاش کنیم عمق آن را نخواهیم جست. مگر با ظهور یار یا تفکر در آن. شاید آنجا که می گوید "آیا کسانی که می اندیشند با کسانی که نمی اندیشند برابر است؟" منظور همان اندیشیدن در مورد قرآن و کشف حقایق بیشمار آن است.
درست. ما نمی توانیم قرآن را آنطور که هست بدانیم. اما گاه آیاتی را در آن می بینیم که گویی مستقیما با شخص خودمان در حال سخن گفتن است. من هم به فضل خدا قصد دارم هر موقع همچین آیه ای را مشاهده کردم در وبلاگ قرار دهم تا باز لحظاتی که نیاز پیدا می کنم به این آیات مراجعه کنم.
سری اول در ادامه ی مطلب است.
**********************
اولین آیه ی قرآن : بسم الله الرحمن الرحیم.
با نام تو آغاز کردیم. هم من هم قرآن.
بعد الحمد لله رب العالمین.
شکر کردیم تورا. بابت همه چیزمان
مهربانی را به اتمام رساندی که هنوز شکر به پایان نرسیده وعده ی مهربانیت و رحمانیتت را می دهی.
ملک و ملکوت خودت را به رخ ما می کشی که بگویی ما در مقابل آن هیچ نیستیم مگر روح خدا در ما دمیده شود.
حال که قدرتت را دیدیم از تو مدد می خواهیم. ما را به راه راست هدایت کن. تولی و تبری را در همین آغاز قرآن به ما آموختی.
************************
سوره بقره:
1- "ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ [٢:٢]
این کتاب که هیچ شک در آن نیست، راهنمای پرهیزگاران است.
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ [٢:٣]
آن کسانی که به جهان غیب ایمان آرند و نماز به پا دارند و از هر چه روزیشان کردیم به فقیران انفاق کنند. "
پس پرهیزگار کیست؟ کسی که به غیبیات ایمان دارد ، نماز می خواند ، انفاق می کند. چه غنی باشد و چه فقیر. در ادامه می گوید و کسانی که به پیامبران ایمان دارد. در ادامه می گوید که پرهیزکاران به لطف پروردگار است که پرهیزکارند که این همان صراط مستقیم است. و اینان اند که رستگاراند.
2-
وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ [٢:١٤]
و چون به اهل ایمان برسند گویند: ما ایمان آوردیم؛ و وقتی با شیاطین خود خلوت کنند گویند: ما با شماییم، جز این نیست که (مؤمنان را) مسخره می‌کنیم.
وای بر حال ما اگر در جمع دوستان و دیگران ادعای با خدا بودن کنیم و در خلوت خود دست به هر کاری بزنیم. آری، گویا مومنان واقعی را مسخره ی خود کرده ایم !
3-
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ [٢:٢٢]
آن خدایی که برای شما زمین را گسترد و آسمان را برافراشت و فرو بارید از آسمان آبی که به سبب آن بیرون آورد میوه‌های گوناگون برای روزی شما، پس کسی را مثل و مانند او قرار ندهید در حالی که می‌دانید (که بی‌مانند است).
بعد از زمین و آسمان که ثابت اند روزی افراد از میوه و زراعت و کشاورزی تامین می گردد. پس به کشاورزی اهمیت بیشتری بدهید آقاااااا.
4-
الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ [٢:٢٧]
کسانی که عهد خدا را پس از محکم بستن می‌شکنند و رشته‌ای را که خدا امر به پیوند آن کرده می‌گسلند و در میان اهل زمین فساد می‌کنند، ایشان به حقیقت زیانکارند.
ای شیعه! حال که خداوند راه را به تو نشان داد، و از تو عهد شیعه ی علی (ع) شدن را گرفت نکند این عهد را بشکنی که ضرر ها خواهی کرد.
5-
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ [٢:٣٠]
و (به یاد آر) وقتی که پروردگارت فرشتگان را فرمود که من در زمین خلیفه‌ای خواهم گماشت، گفتند: آیا کسانی در زمین خواهی گماشت که در آن فساد کنند و خونها بریزند و حال آنکه ما خود تو را تسبیح و تقدیس می‌کنیم؟! خداوند فرمود: من چیزی (از اسرار خلقت بشر) می‌دانم که شما نمی‌دانید.
6-
وَآمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ [٢:٤١]
و به قرآنی که فرستادم ایمان آورید که تورات شما را تصدیق می‌کند، و اوّل کافر به آن نباشید، و آیات مرا به بهای اندک نفروشید، و تنها از قهر من بپرهیزید.
وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ [٢:٤٢]
و حق را به باطل مپوشانید و حقیقت را پنهان نسازید و حال آنکه (به حقّانیّت آن) واقفید.
منظور بنی اسرائیل و یهودیان. کار آنها این است که حق را با باطل پنهان می کنند. تفکر کن!
7-
وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ [٢:٤٥]
و یاری جویید از خدا به صبر و نماز، که نماز (با حضور قلب) امری بسیار بزرگ و دشوار است مگر بر خداپرستان فروتن.
نماز نماز نماز. و دیگر هیچ. خدا پرستان فروتن : کسانی که که می دانند در پیشگاه خدا حاظر خواهند شد.
8-
وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ [٢:٤٨]
و حذر کنید از آن روزی که هیچ کس به کار دیگری نیاید، و شفاعت هیچ کس پذیرفته نشود، و فدا و عوض از کسی قبول نکنند، و هیچ یاری کننده و فریاد رسی نخواهند داشت.
یعنی چه؟ پس شفاعت ائمه چیست؟ مگر امام صادق نفرمود از ما نیست کسی که به شفاعت ما امیدوار نباشد؟ باید سوال کرد. البته فکر کنم منطور در در
در این جا یهودیان بوده. (از آیات قبل و بعد اینطور برداشت می شود.)
9-
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَكُم بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ [٢:٥٤]
و (یاد کنید) وقتی که موسی به قوم خود گفت: ای قوم، شما به نفس خود ستم کردید که (به جهالت) گوساله پرست شدید، اکنون به سوی آفریدگارتان باز گردید و (به کیفر جهالت خود) به کشتن یکدیگر تیغ برکشید، این برای شما در پیشگاه آفریدگارتان بهترین (کفّاره عمل) است. آن گاه از شما در گذشت که او بسیار توبه‌پذیر و مهربان است.
یکدیگر را بکشید؟ یعنی چه؟
10-
قرآن شیرین - جزء اول ، قسمت دوم